Dag 31 - Dalat

Vandaag gaan we weer op pad. Om half 9 worden we opgehaald voor een dagje canyoning. Dat is klimmen, klauteren en abseilen (rechtopstaand achterover een berg af). Als we arriveren blijkt al snel dat hier enkel jongeren zijn en  dat er wel wat uitdagingen zijn... Eerst maar een omkleden. Een wetsuit, een helm, handschoenen en een zwemvest. Dan begint het oefenen. Rechtopstaand achterover naar beneden terwijl je vast zit aan een touw. Met wat opstart problemen lukt dat. Dan voor het echie. De afdaling is ongeveer 15 meter naast een waterval. Die overleven we. Dan de Zipline die Richard nooit meer zou doen maar ach deze is niet zo hoog en lang als destijds in Costa Rica dus maar doen. Achterwaarts lopen en dan op enig moment het touw vastpakken en hoppa achterstevoren naar beneden tot je met je kont in het water ligt. Dan een glijbaan op de rotsen. Ook weer✅

Na de lunch volgen de echte uitdagingen te beginnen met het afdalen van een rots met waterval van 25 meter hoog. Dit keer op sokken omdat ie te glad is.... Luc en Bianca zijn al vrij snel beneden en dan mag Richard. Het gaat langzaam maar zeker maar dan glijd hij uit en hangt hulpeloos aan een touw tegen de rotswand. Het water raast naar beneden en iedereen staat te schreeuwen wat ie moet doen en dan is er nog de factor lichte (?) paniek maar na een paar minuten bungelen (je kunt echt niet vallen maar probeer dat je verstand maar eens wijs te maken) hervind hij zijn positie en staat hij weer tegen de wand. Nog een klein stukje dalen en dan alleen nog maar vanaf 4 meter hoogte achterwaarts naar beneden het water in springen... Volgende keer toch maar een kano huren of jeu de boulen😅

Sem heeft gedurende de tijd dat Richard aan het treuzelen was😂 al die tijd moeten wachten en gaat soepeltjes naar beneden.

De volgende horde is een eitje want dat is gewoon vanaf 7 meter naar beneden in het water springen🙈 Richard slaat hem even over maar Sem en Luc springen al snel naar beneden. Bianca is nog niet helemaal zeker na een gevalletje hoogtevrees gisteren op een open trap maar omdat er een meisje staat te treuzelen en maar niet springt mag zij voor en ja dan wil ze natuurlijk laten zien dat zij het wel kan en hoppa met een lichte aarzeling naar beneden.

Tot slot nog een keer abseilen. Een stuk minder hoog maar een wat lastig rotsje en Richard besluit deze toch ook maar over te slaan. Zijn benen zijn net gestopt met trillen.

Als iedereen er is lopen en klimmen (soms door water dan weer over en boomstam over het water) we ruim 40 minuten terug naar het startpunt en worden we na het omkleden teruggebracht naar het hotel. Het eerste wat we daar doen is neervallen op een bedje bij het zwembad en verder helemaal niks meer. We kunnen het nog net opbrengen om de trap te nemen naar het restaurant van het hotel om te eten en verder is het tekst schrijven en foto's uitzoeken want we hebben heel veel foto's van deze dag maar die zijn niet allemaal van ons.