Dag 47 - Koh Rong

Na het ontbijt staat de scooter al voor ons klaar dus we gaan gelijk op pad. De eerste stop is een stuk mangrove bos waar een pad is aangebracht en waar je doorheen kunt lopen. Hierna rijden we verder en stoppen bij een strandje met heerlijk blauw water. We wandelen langs de vloedlijn en dan gaan we weer verder. De volgende stop is het ‘centrum’. Allereerst gaat de gemiddelde leeftijd gelijk omhoog als wij er zijn 😊 maar het is slechts een stoffig straatje met een paar winkels, hostels en restaurantjes. Wel leuk of even te zien maar we weten nu zeker dat ons hotel zo gek nog niet is. We hadden ook gedacht hier de hele middag te blijven en in de avond te eten maar dat gaat hem niet worden. We kopen een fruitsalade die ter plekke wordt klaargemaakt en slenteren wat langs het strand en besluiten nog een drankje te nemen voordat we verder gaan. In het restaurant waar we wat drinken kan er geen lachje vanaf. Sowieso valt ons op dat de mensen op dit eiland niet zo open en vriendelijk zijn (behalve onze gouden tanden ober😅). Men komt aansloffen, zegt geen boe of ba en legt ongeïnteresseerd een menukaart voor je neer.

Als we hier wegrijden moet je deels over het strand rijden en dan kom je vanzelf weer een bordje tegen waarop ‘road’ (weg) staat. Desondanks rijden we daarna ergens verkeerd. Links lijkt een erf maar je blijkt daar toch overheen te moeten. Om de bocht is het enkel stenen en zand en veel kuilen maar we slagen er zo goed en kwaad als het kan om ons er doorheen te wroeten. Als we weer beton ons onze wielen hebben komen we weer bij een strandje wat er fantastisch uitziet. En als je 100 meter de zee inloopt kun je nog steeds staan in het lichte helderblauwe water.

Na een paar uurtjes op dit strand eten we ook gelijk bij het enige restaurantje (weer sloft de dame van de bediening of het haar allemaal een zorg zal zijn en pas nadat Richard iets te eten bestelt vertelt ze dat ze dat niet heeft…). Nou ja hij bestelt iets anders en het eten is prima en we gaan op weg naar ons hotel. We denken dat we de weg moeten volgen maar dat loopt uiteindelijk dood (de vrouw die we de weg vragen - op 100 meter waar het doodloopt - zegt geen idee te hebben of dit de goede weg is…).

Dus weer terug maar we zien geen andere afslag. Als we eindelijk op een T splitsing komen gaan we linksaf (er staan geen borden) maar dat is ook niet goed. Inmiddels is het donker (er is ook geen straatverlichting) en vinden we via Google maps welke kant we op moeten. Als de weg ophoudt en overgaat in zand en stenen (en had ik al kuilen genoemd😅) is het best lastig manoeuvreren maar nu vinden we ons hotel (nadat we de verharde weg afgingen hield Google maps het ook voor gezien maar er staan hier gelukkig wel borden met de namen van de hotels). 

We zijn blij dat we er zijn en proberen onze gouden tanden ober te omzeilen voordat hij weer lang begint uit te weiden. Het omzeilen lukt niet maar hij is gelukkig een keer kort van stof en we gaan snel naar onze bungalow.