Dag 15 - Ninh Binh

Na het ontbijt stappen we op de brommer. Het is koud en zeker als je op een brommer zit. We hebben 4 laagjes aan. Een T-shirt, een shirt met lange mouwen, een vest en een regen jasje. En nog is het koud. 

Onze eerste stop is een plek waar je in een bootje stapt en gedurende 2,5 uur rondvaart. Het zou er druk zijn en dat klopt inderdaad. Uiteindelijk zitten we in een bootje met 2 Vietnamese dames en onze roeier. We varen in een prachtig gebied en hebben diverse stops waar de roeier dan op je wacht voordat we verder varen. Had ik al gezegd dat het koud is? Op het water en wind tegen is niks aan. Richard heeft zijn hardloop muts bij zich en zelfs die gaat op. Waar blijft die zon toch?

Op de route terug komen we met ons bootje in de file. Het is gewoon een gekkenhuis zoveel bootjes liggen er in het water.

En dan langzaam komt ie: de zon! ( oh wat is het leven fijn als de zon schijnt lalala).

We halen onze brommer op ( het is ff zoeken) en rijden naar een uitkijkpunt over de stad. Als we vlakbij zijn rent er een mannetje druk gebarend de weg op die ook nog op een fluit blaast. We moeten hier parkeren maakt hij ons duidelijk maar als Richard ziet dat de anderen hem negeren geeft ie gas. Het blijkt dat ze allemaal graag wat willen verdienen en net doen alsof je hier moet parkeren maar de enige die daar van profiteert zijn ze zelf. We worden nog 3X gewaarschuwd voordat we eindelijk toegeven en onze brommer parkeren. Dat parkeren is in Viernam een dingetje. Je zet je brommer neer en iemand maakt zich druk hoe je dat het beste kan doen en die schrijft vervolgens een bonnetje uit met daarop je kenteken. Dan betaal je 50 of 60 cent en dan kun je je brommer zonder op slot te zetten (we hebben niet eens een slot…) weglopen en daarna je brommer weer ophalen. Je moet dan wel je eerder gekregen briefje inleveren (maar niemand die het verder controleert).

We maken de klim naar boven (was best zwaar) met inmiddels nog maar 2 laagjes kleding.

Als we weer beneden zijn eten we wat en rijden door naar een tempel waar de Koning 1000 jaar geleden woonde (en nu begraven ligt). Ook hier weer drukdoende mensjes die willen dat je bij en parkeert maar we laveren er gewoon tussendoor tot we vlakbij zijn. 

Het is een beetje vergane glorie maar ach we hebben het gezien, trekken weer 2 laagjes extra aan en rijden naar ons hotel.

Onderweg rijden vele brommertjes, auto en bussen. Soms rijden de auto’s en bussen ongewoon langzaam en rijden we ze met gemak voorbij (de kilometerteller doet het niet - bewust denken we - maar dat ding kan zeker 100 km per uur).

En of je nou links of rechts inhaalt dat maakt niemand iets uit. Een brommertje tegen de richting in? Niemand die er een probleem van maakt. Je toetert en slingert er omheen. Geen stress.

In de avond rijden we naar het centrum om te eten. Inmiddels rijden we zonder Google maps want we weten de weg. Het restaurant waar we heengaan heeft nog precies een tafel vrij voor ons. We halen wel de gemiddelde leeftijd flink omhoog want het zijn allemaal jongeren hier binnen die ook nog even de kleine shot glaasjes vullen. De bediening moet meedoen maar daar waar iedereen het drankje in een keer achterover slaat daar zet de ober het glaasje enkel aan zijn lippen zonder het te drinken. Na het eten rijden we terug naar ons hotel.