Dag 37 - Senmonorom

Vandaag gaan we olifanten zien (hopen we).

We gaan op bezoek bij een olifanten project dat hier olifanten opvangt die na een leven werken in de bos-of wegenbouw of in de toeristen sector dagelijks toeristen op hun rug hadden. In feite wordt hen hier een zorgeloos pensioen bezorgd in een groot jungle-achtig gebied en kunnen ze zover mogelijk vrij rondlopen.

Het is nog vroeg dus ontbijten in ons hotel kan nog niet en we lopen naar het ontmoetingspunt waar we nog snel een ontbijtje kunnen nemen. Er staan 2 jeeps klaar en iedereen - behalve de oudjes van de groep, wij dus- klimt achterin de jeep maar wij zitten gewoon in de auto. Net iets comfortabeler.

Na 12 km bereiken we het kamp van deze organisatie en krijgen we eerst wat uitleg. Dan stappen we weer in de auto en rijden we verder het binnenland in. Tenslotte gaan we lopen op zoek naar de olifanten.

De gidsen leiden ons naar een plek en hebben met geluiden contact met de begeleiders van de olifanten (elke olifant heeft zijn persoonlijke begeleider) en al snel komt de eerste olifant tussen de bomen te voorschijn. Al snel volgt ook een baby olifantje en  beide krijgen bananen toegeworpen. Het baby olifantje is enthousiast en rent naar onze groep maar we krijgen steeds instructies afstand te houden. Inmiddels zijn er nog 2 olifanten bijgekomen en die worden weggehouden bij het voedsel. Wat later zien we dat eentje grote ballen rijst krijgt. Het blijkt dat elke olifant zijn eigen eten krijgt vanwege bepaalde fysieke problemen of omdat er medicijnen in zitten. Het is fascinerend om gewoon op 5 meter afstand van deze reuzen te staan en ze te zien eten en rondlopen maar in alle eerlijkheid als ze dichterbij komen doe je toch automatisch een paar stappen achteruit. Uiteindelijk zijn er totaal 5 olifanten bij elkaar in dit deel van de jungle. We observeren ze een kleine 2,5 uur en dan gaan we terug naar de jeep en naar het kamp voor de lunch. De lunch is eenvoudig(rijst, groente met tofu, vlees en fruit) en dan mogen we even relaxen. We zitten heerlijk daar niet van maar op een gegeven moment ga je toch denken wanneer gaan we weer?

Als het 2u is gaan we weer op stap. Behalve de gidsen nu maar met 4 personen inclusief ons. 2 mensen hadden maar een halve dag en vier andere doen in de middag vrijwilligers werk, blijven hier slapen en hebben de volgende dag weer een trek door de jungle.

Tijdens de lunch is de project manager ook aanwezig (dame uit Amerika). Het vast een echte baan maar toen wij aankwamen zat ze aan een tafel. Ze luncht met ons mee en doet daarna een middagdutje en loopt als wij verder gaan een beetje te lanterfanten in de tuin om het huis heen. Verder zegt ze de vrijwilligers dat als ze willen wat mogen doen maar het is en blijft vrijwillig en het hoeft niet😳 Of ze werken een uurtje en kijken daarna even of ze nog zin hebben…Het geeft niet een beeld dat hier hard gewerkt wordt. Eigenlijk vergelijkbaar met de begeleiders (mahoot) van de olifanten. Afgezien van af en toe eten geven zitten die voornamelijk op hun achterste naar de olifanten te kijken.

Doordat het groepje in de middag veel kleiner is, is er automatisch ook meer contact met het stel uit Londen (zij) en Brazilië (hij).

We vinden weer 2 olifanten die voornamelijk eten en niet teveel bewegen. Wel is het grappig om te zien dat de olifanten een soort kokosnoot (jackfruit) hebben die ze willen opeten en daar dan met een poot of als het niet snel genoeg gaat met 2 poten op gaan staan, het ding dus pletten en dan met hun slurf in kleine stukken trekken en opeten.

Ook hier zitten we een dikke 2 uur vlakbij de olifanten en horen we waar ze vandaan komen, hoe ze zijn opgelapt en hoe oud ze zijn (beide 63 jaar).

Het al met al niet heel erg actief maar je zit wel gewoon op een paar meter afstand van deze gigantische beesten.

Dan wordt het tijd om terug te gaan naar het hotel waar we bij de deur worden afgezet.

In onze kamer horen we af en toe een geluid. Mogelijk een vogel maar het komt niet van de kant van het raam maar van het schilderij 🤔 Richard mag gaan kijken want die denkt nog dat daar een raampje achter zit. Dat zit er niet maar er schiet wel iets met een noodgang weg. Het is een salamanderachtig beestje van een centimeter of 10. Het sprint naar het raam en ja vind hem dan maar weer eens. We zetten het raam aan één kant open en dan zien we hem aan de bovenkant van het raam zitten maar precies aan de kant waar het raam dus niet open gaat. We schuiven de hor heen en weer en tikken erop in de hoop dat ie tussen het raam en de hor naar de andere kant gaat en door het raam weggaat. Het is een feit dat hij daarna niet meer aan de bovenkant zit maar waar die nu wel is??? We nemen aan dat ie echt naar buiten is maar ‘s nachts horen we toch nog een paar keer dat geluid (nooit eerder meegemaakt dat zo’n beest geluid maakt).

Nou ja we overleven de nacht. Morgen hebben we een hele pittige dag want we gaan met een busje naar Siem Reap rijden dat in het noorden van Cambodja ligt. Ze zeggen dat het 9,5 uur rijden is maar de meeste mensen hebben het over 10-11 uur rijden…In die tijd kun je praktisch naar huis vliegen maar helaas is er geen alternatief.